Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Το «Χρονικό του Γαλαξειδίου»

Σε ανάμνηση του ξεσηκωμού του 1821, αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του «Χρονικού του Γαλαξειδίου» που περιγράφει πως οι Δυτικοί εκμεταλλεύθηκαν τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία τους κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου, για να τους αφήσουν μετά εκτεθειμένους στο μίσος των Τούρκων. (1571–1574)
Δια να μανθάνουν οι νεότεροι...



Εκεί που διηγάμαι θα σας είπω και ένα κακό, που εγενέθηκε με απιστία των Φραγκών, που πάντα πολεμάνε τη Ρωμέϊκη πίστι, 
Έστωντας οι Φράγκοι να νικήσουνε την Τούρκικη αρμάτα, επαραγγείλασι σε όλους τους Χριστιανούς πως να σηκώσουνε άρματα κατά τους Τούρκους, και αυτοί θα τους συντρέξουνε. 
Ακούοντας γουν τέτοια παρηγορητικά λόγια, οι Χριστιανοί με μεγάλη χαρά και πολύ κρυφά ετοιμασθήκασι για να βαρέσουνε τους Τούρκους. 
Ήρθασι γουν πολλοί Μωραΐταις στο Γαλαξείδι, και μέσα στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος εκάμασι με τους Γαλαξειδιώταις ταις συμφωνίαις με όρκο για να σηκωθούνε την ίδια ημέρα· και οι Λοιδορικιώταις το επαραδεχθήκασι, και οι Σαλονίταις, όσοι ήρθασι κρυφά στο Γαλαξείδι, και εμείνασι σύμφωνοι πως άλλοι της στερηάς και άλλοι του πελάγου να βαρέσουσι τους Τούρκους, λέγοντας· 
“ή να πεθάνωμε ή να ξεσκλαβωθούμε· και όποιος μετάνοιώσει ή προδώσει αυτά, που είπαμε να μην ίδη Θεού πρόσωπο”· 
και εβά[λασιν όλοι] τα χέρια επάνου σταις εικόναις. και επήκασι φοβερόν όρ[κον].... συμφωνημένος καιρός, ένας Βοστιτζ[άνος] [επρόδω]κε το μυστικό στους Τούρκους. .................(14), εβάλανε λάψι· και εκεί με αδιήγη[τον...?] τους εσκοτώσασι με σπαθιά και πιστολιαίς, βιάζοντάς τους να μαρτυρήσουνε τους συντρόφους. 
Και όσοι Μωραΐταις εγλύσασι, επήγασι στην Μάνη, και εκεί εσηκώσασι σεφέρι, σφάζοντας τους Τούρκους. 
Τρεις Μωραΐταις, ερχάμενοι κρυφά στο Γαλαξείδι, αφηγηθήκασι τα τρεχάμενα και τους ελέγασι να σηκώσουνε σεφέρι· και οι Γαλαξειδιώταις εστείλασι γοργόν την νύχτα στο Λοιδορίκι, στην Βιτρινίτζα και στο Σάλονα παραγγέλνοντας στους συντρόφους τα μαντάτα· 
και ήρθασιν οι Λοιδορικιώταις, Βιτρινιτζώτες στο Γαλαξείδι, και αποφασίσασι να σηκώσουνε σεφέρι, και να σκοτώσουσι τους Τούρκους θαρρώντας και στη βοήθεια των Φραγγών και εμαζωχθήκασι τρεις χιλιάδες και επήγασι κατ[απάνω] στο Σάλονα, στέλνοντας μαντατοφόρους να σηκωθούνε και οι άλλοι από το Βενέτικο· και απόξω από το Σάλονα ηύρασι το Τουρκικό ασκέρι, που μαθαίνοντας τα μαντάτα εβγήκε να τους βαρέση.
Εκεί ήρθασι οι μαντατοφόροι, το πως από το Βενέτικο κανένας δεν σηκόνει άρματα, και οι Φράγκοι πουθενά δεν φαίνονται, και πως τους εγελάσασι και βοήθεια δεν στέλνουνε. 
Ακούοντας αυτά τα μαντάτα, άλλοι εδειλιάσασι και εφύγασι, και το ασκέρι των Ρωμαίων εδιαλύθηκε άταχτα. 
Περνώντας δυο ημέραις, ήρθασι στο Γαλαξείδι γράμματα από τον μπέη, το πως τους συμπαθάει, και να έρθουσι στο Σάλονα οι κεφαλάδες για να ειπούσι στο μπέη το πως εγίνηκε αυτό το πράγμα, και να μην έχουνε κανένα φόβο, και τους έβαλλε όρκο το σπαθί και το κεφάλι του. 
Οι γουν Γαλαξειδιώταις εμπήκασι σε μεγάλη έννοια· και εκεί ήρθασι και οι Λιδορικιώταις και τους αφηγηθήκασι τα ίδια. Ετότες αποφασίσασι να πηγαίνουσι στο Σάλονα, ελπίζοντας στους όρκους του μπέη το πως δε θα πειράξη.
Εξεκινήσασι γουν εικοσιτρείς οι πρώτοι νοικοκυραίοι Γαλαξειδιώταις, μαζή με τους Βιτρινιτζιώταις και Λοιδωρικιώταις και επήγασι στο Σάλονα, και ο μπέης τους εδέχτηκε με τιμαίς και χαρά ψεύτικη· και αφηγώντας το πως εγελασθήκασι από τους Φράγκους και εσηκώσανε άρματα, μα κανένα κακό δεν εκάμασι, ο μπέης τους εσυχώρησε και εσυβούλεψε να ήνε πάντα φρόνιμοι και να τηράγουν τη δουλειά τους, και το πουρνό σύνταχα να μισέψουσι. 
Ακούσατε γουν το τρομερό γέλασμα, που τους έκαμε ο μπέης, και το μαρτυρικό τους θάνατο· 
το βράδυ εδιάταξε και τους επιάσασι ένα ένα, και τους εδέσασι με σίδερα, και τους εβάλασι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι και εκεί με τα σπαθιά τους εσφάξασι όλους, ογδοήντα χωρίς να λείπη κανένας· 
και ένας μονάχα από χωριό Βουνοχώρα, που τον ελέγασι Δημήτρη Λυκοθανάση, έστωντας ανδρειωμένος άνθρωπος, έσπασε τα σίδερα, και αρπάζωντας το σπαθί ενού τζελάτη, έσφαξε δυο Τούρκους και τον πορτιέρη, και, τρέχωντας ωσάν ελάφι, έγλυσε από το μακελειό· και ύστερα από πέντε ημέραις ερχάμενος στο χωριό του, επέθανε.
 Εσκοτωθήκασι γουν με χίλια βασανιστήρια οι άλλοι ογδοήντα, οι πρώτοι κεφαλάδες και τα ανδρειότερα παλληκάρια, με απιστιά μεγάλη· 
ακούσατε· 
είκοσι δύο Γαλαξειδιώταις· 
τρεις Βουνοχωρίταις· 
δύο Πεντεορίταις· 
τρεις Αγιαθυμιώταις· 
δέκα Βιτρινιτζώταις· 
τρεις Κισσελίταις· 
δύο Βιδαβίταις· 
είκοσι Λοιδορικιώταις· 
και δέκα τέσσερες Σαλονίταις·

όλοι για την πατρίδα και την θρησκεία, συμπαθημένοι από όλαις ταις αμαρτίαις!




Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Ο Όσιος Θεόδωρος Ουσακώφ




Ο Όσιος Θεόδωρος Ουσακώφ (Fyodor Ushakov) γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1743. Ήταν ναύαρχος του Ρώσικου ναυτικού. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της σύγχρονης Κέρκυρας, αλλά και γενικότερα της Ελληνικής Ιστορίας, αφού είναι ο ελευθερωτής της Επτανήσου από τους Γάλλους κατακτητές και θεμελιωτής του πρώτου Ελληνικού κράτους - της Επτανήσου Πολιτείας (1800 – 1807 μ.Χ.) - 347 χρόνια μετά την άλωση του 1453 μ.Χ. της Πόλης, και 21 χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821.

Κατά τον Β΄ Ρωσοτουρκικό πόλεμο καταναυμάχησε τον Τουρκικό στόλο στο Κέρτς (1790) Στη συνέχεια, ο Ουσακώφ σε συνεργασία με τον τουρκικό στόλο, ξεκινώντας από την Μαύρη θάλασσα ως στόλαρχος της Μεσογείου , διαπλέει το Αιγαίο και στις 13 Σεπτεμβρίου 1798 μ.Χ. ελευθερώνει τα Κύθηρα, στις 14 Οκτωβρίου την Ζάκυνθο, στις 23 Οκτωβρίου την Κεφαλονιά, και καλεί με προκήρυξη τους Επτανήσιους στις 16 Νοε. 1798, να αποτινάξουν τον Γαλλικό ζυγό:

....Σκληρώς παραγγέλω και προστάζω εις όλους τους ιθύνοντας, τους ιερείς παρακαλώ με το καλό τους παράδειγμα και νουθεσίες, να παρακινούν όλο τον λαόν να συντρέξουν αυτό το θεάρεστον έργον δια να καταστραφεί ο εχθρός της πίστεώς μας... Όλοι εκείνοι οι οποίοι θέλουν δείξει περισσότερον ζήλον και προθυμίαν, θέλουν λάβει από εμέ και τον κραταιότατον Αυτοκράτορα πλούσια ελέη και διστιντζιόνες, εκείνοι δε που δεν θα συντρέξουν με προθυμίαν θέλουν μείνει καταφρονεμένοι και τιμωρηθούν παραδειγματικώς...”, μεταφέροντας και ειδική πατριαρχική εγκύκλιο του Γρηγορίου του Ε'.

Στις 1 Ιανουαρίου 1799 μ.Χ. ελευθερώνει την Λευκάδα. Τέλος στις 21 Φεβρουαρίου 1799 μ.Χ. απελευθερώνει την Κέρκυρα, κάτω από τις έντονες εκδηλώσεις ενθουσιασμού των Επτανησίων.

Έρχεται η σειρά της απομάκρυνσης των “συμμάχων” Τούρκων. Μετά από ένα χρόνο, το 1800 μ.Χ. ιδρύεται η Επτάνησος Πολιτεία, με την βοήθεια και καθοδήγηση του Ναυάρχου συμφιλιώνεται ο λαός και γνωρίζει νέες και όμορφες στιγμές με ελπίδα για το μέλλον του.
Επίσης σημαντική είναι και η κίνηση να επανεγκατασταθεί ο Ορθόδοξος Επίσκοπος στην Κέρκυρα, που είχε εκδιωχθεί από τους Λατίνους και τους Γάλλους. 

Η παρουσία του Ναυάρχου Θεοδώρου Ουσακώφ και του Ρωσικού στόλου είναι εγγύηση για την διατήρηση της ανεξαρτησίας του πρώτου Ελληνικού Κράτους, καθώς οι περιπολίες του Ρωσικού Ναυτικού στην Μεσόγειο κρατούν μακριά τους επίδοξους κατακτητές από την δύση, όπως κρατούν επίσης μακριά και τους Τουρκαλβανούς του Αλή πασά.

Αν και τα Επτάνησα επανήλθαν προσωρινά στη Γαλλία, στη συνέχεια η Ρωσία εμπιστεύθηκε τα Επτάνησα στην προστασία της συμμάχου της Αγγλίας, λόγω της ευκολότερης πρόσβασής της στην Μεσόγειο, και με την συμφωνία να γίνουν σταδιακά ανεξάρτητα, με την βοήθεια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Αυτά επικυρώθηκαν πανευρωπαϊκά με την Συνθήκη των Παρισίων το 1815. Όλοι ξέρουμε την συνέχεια, βέβαια...

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ναύαρχος μόνασε στην Ιερή Μονή Σαναξάρ, μοιράζοντας τα υπάρχοντά του σε απόρους ναυτικούς της Σεβαστουπόλεως. Ο Θεόδωρος Ουσακώφ κοιμήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1817 μ.Χ. 

Έχει ανακηρυχθεί άγιος από την Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ αυτό έπρεπε να έχει γίνει από την δικιά μας...

Τέλος πάντων.


Δημήτρης Σκουρτέλης

διαβάστε κι εδώ


Συμπλήρωμα:

Υπηρέτησε σην Βαλτική, τον στόλο της θάλασσας του Αζόφ, στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1767-1774. Στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1787-1792 νίκησε στις ναυμαχίες στο Φιδονήσι,(1788) στο Κέρτς,(1790) την Τέντρα,(1790), και την Καλή άκρα (1791)
Κυβέρνησε το προσωπικό σκάφος της Μ. Αικατερίνης και επέβλεψε τις κατασκευές των ναυτικών βάσεων της Σεβαστούπολης και της Χερσώνας.

Το 1798 προήχθη σε Ναύαρχο.

Μετά την απελευθέρωση των Επτανήσων, επιτέθηκε στην Ιταλία, σε συνδυασμό με την χερσαία εκστρατεία του Σουβόρωφ. Χτύπησε την Αγκώνα, την Γένοβα, την Νάπολη, και την ίδια την Ρώμη.
Ο τσάρος Παύλος, ως Μεγάλος Μάγιστρος της Τάξεως των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Μάλτας, τον διέταξε να καταλάβει το νησί, αλλά ο Βρετανός ναύαρχος Νέλσον αρνήθηκε να υπαχθεί στην διοίκησή του. Ο νέος Τσάρος Αλέξανδρος υποχώρησε και ανακάλεσε τον Ουσακώφ, που αποσύρθηκε στην μοναστική ζωή.

Σε σαραντατρείς ναυμαχίες που διεξήγε ως Ναύαρχος, δεν ηττήθηκε ποτέ και δεν έχασε ούτε ένα πλοίο! Οι τακτικές του ΄ήταν πρωτοποριακές για την εποχή, ένα αντίστοιχο αυτών του Σουβόρωφ στην ξηρά, προκρίνοντας την καλή εκπαίδευση και τους ελιγμούς, σε αντίθεση με την παραδοσιακή "γραμμή παραγωγής" (παράταξη των πλοίων σε γραμμή)

Το Προεδρείο της Σοβιετικής Ένωσης καθιέρωσε παράσημο στο όνομά του, που είναι ένα από τα ανώτερα που απένειμε το καθεστώς. Το παράσημο διατηρήθηκε και σήμερα.

Πολλά πλοία πήραν το όνομά του, καθώς και η Ναυτική Σχολή του Καλίνινγκραντ.

Η Σοβιετική αστρονόμος Τσερνίκ ονόμασε από τον όσιο έναν πλανήτη. (3010 Ushakov)

Η Ρωσική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και του αφιέρωσε έναν λαμπρό Καθεδρικό Ναό.

Είναι πλέον ο προστάτης Άγιος του Ρωσικού Ναυτικού από το 2000, και των πυρηνικών στρατηγικών βομβαρδιστικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.



Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Τι συνέβαινε στους εισηγητές του Μνημονίου τον Μεσαίωνα...

Από τον Βυζαντινό χρονογράφο Μιχαήλ Γλυκά
Το όνειρο του Μαυρικίου σε γαλλική μικρογραφία

"Ο στρατηγός του [Αυτοκράτορα] Μαυρικίου παράδωσε ένα Ρωμαίικο στράτευμα, ίσαμε δώδεκα χιλιάδες, στους βάρβαρους, τάχα μου γιατί στασίασε. 
Ο βασιλιάς των Σκυθών, ο Χαγάνος ζήτησε για κάθε ψυχή μισό [χρυσό] νόμισμα, αλλά ο Μαυρίκιος δεν συμφώνησε. 
Έτσι, όλοι εκτελέστηκαν από τους βαρβάρους. 

Γι αυτό και σε κάθε μοναστήρι ο βασιλιάς προσεύχονταν για την αμαρτία του [αυτή]. 
Ερχόμενος από εκεί, έμαθε από τον Μαγιστριανό πως η ψυχή του θα σωθεί, αρκεί να χάσει τον θρόνο του με πόνο και θλίψη. 

Δεν περνά πολύς καιρός και ο Μαυρίκιος βλέπει όνειρο φρικτό. 
Τον ίδιο τον Κύριο είδε, καθισμένο σε θρόνο, να του λέει: 
“Που θες να τιμωρηθείς, εδώ ή εκεί;” 
Και αυτός λέει: 
“Εδώ να τιμωρηθώ θέλω!”
 για να ακούσει: 
“Παραδώστε τον στον τύραννο Φωκά!” 

Ξύπνησε ο Μαυρίκιος και έμαθε πως ο Φωκάς φυλάγονταν στο Δυρράχιο. 
Είχε έρθει στον βασιλιά με το αίτημα να πληρωθούν οι μισθοί των συμπολεμιστών του, είχε φάει πολύ ξύλο, και γύρισε από 'κει που 'ρθε. 

Άξια του φάνηκε αυτή η απόφαση, αν ήταν να παραδοθεί από τον Κύριο σε αυτόν τον άντρα."

Μιχαήλ Γλυκάς, “Χρονογραφία”, κεφ IV, μτφρ. Δ. Σκουρτέλη


Βιογραφία του Αυτοκράτορα Μαυρίκιου
Ο αυτοκράτορας της Ανατολικής Αυτοκρατορίας  Μαυρίκιος (539 - Νοέμβριος 602) βασίλεψε από το 582 έως το 602.

 Ήταν διακεκριμένος στρατηγός και χρίστηκε διάδοχος του Τιβέριου μια εβδομάδα πριν τον θάνατο του τελευταίου, νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρη του Αυτοκράτορα.

 Ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, αντελήφθη την ανάγκη για ειρήνη με τους Πέρσες ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες εξαντλητικού πολέμου. Με τον θάνατο του Χοσρόη Α' το 579, διαδέχεται τον τελευταίο ο γιος του Ορμίσδας ο οποίος συνέχισε ανεπιτυχώς τον πόλεμο κατά των Ρωμαίων και απέρριψε προτάσεις της Κωνσταντινούπολης για ειρήνη. Ο Ορμίσδας ανατράπηκε τελικώς το 590 και ο γιος του, Χοσρόης Β', κατέφυγε στο Βυζάντιο για να ζητήσει βοήθεια. Ο Μαυρίκιος, παρά τις αντιρρήσεις της Συγκλήτου, παρείχε βοήθεια και επανέφερε τον Χοσρόη Β' στον θρόνο, για να λάβει ως ανταμοιβή το μεγαλύτερο μέρος της περσικής Αρμενίας και το δυτικό τμήμα της Καυκάσιας Ιβηρίας, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς τον πόλεμο που μαινόταν από το 572.

Επί των ημερών του, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Ιωάννης, ο επονομαζόμενος Νηστευτής. Αυτός για πρώτη φορά στην ιστορία θα υιοθετήσει τον τίτλο "Οικουμενικός", γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου. Ο Ιωάννης όμως, υποστηριζόμενος από τον Αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στις αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικό βήμα προς το Σχίσμα που έμελλε να οριστικοποιηθεί το 1054.

Ο Μαυρίκιος διεξήγαγε επιτυχείς αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων στα δυτικά, αποκαθιστώντας τη βυζαντινή κυριαρχία στη Βαλκανική. Για την αντιμετώπιση των Λομβαρδών που εισέβαλαν στην Ιταλία πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασική αυτήν της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ιταλίας, με έδρα τη Ραβέννα, και της Αφρικής, με έδρα την Καρχηδόνα, αντί για τις παλαιότερες διοικητικές περιφέρειες των ομώνυμων επαρχιών. Μπόρεσε με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσει τον έλεγχο της χερσονήσου, έως έναν βαθμό, ενόσω αυτή κατακλυζόταν από τους Λομβαρδούς. Λέγεται ότι σκόπευε να επαναφέρει το σύστημα της Τετραρχίας προκειμένου η Αυτοκρατορία να ανταποκρίνεται καλύτερα στις προκλήσεις των καιρών.

Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να εξοικονομήσει χρήματα από το δημόσιο ταμείο καθώς, καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, αντιμετώπιζε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Έτσι έλαβε σειρά αντιλαϊκών μέτρων όπως η μείωση του μισθού των στρατιωτών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός κατά το οποίο αρνήθηκε την εξαγορά με λύτρα 12.000 αιχμαλώτων βυζαντινών στρατιωτών από τους Αβάρους, με αποτέλεσμα τη θανάτωσή τους.

Το 602 διέταξε τα στρατεύματά του να παραμείνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα φυλάκιά τους βόρεια του Δούναβη, προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ανταρσία στις τάξεις του στρατεύματος με την ηγεσία ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι Φωκά. Ο Φωκάς βάδισε κατά της πρωτεύουσας, όπου κατάφερε να συλλάβει τον Μαυρίκιο και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει.

Ο Μαυρίκιος είναι επίσης γνωστός για τη συγγραφή ενός εξαιρετικού εγχειριδίου στρατιωτικής τακτικής, του Στρατηγικού, που αποτέλεσε τη βάση της βυζαντινής στρατιωτικής μηχανής μέχρι και τον 11ο αιώνα.
(Από την Βικιπαίδεια)

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014


Πτολεμαίος Γ' ο Ευεργέτης

Το Κανώπειο Διάταγμα είναι μία επιγραφή γραμμένη σε δύο γλώσσες, και σε τρεις γραφέςαιγυπτιακά ιερογλυφικά, δημώδη και αρχαία ελληνικά, σε διάφορες αρχαίες αιγυπτιακές επιτύμβιες επιγραφές ή στήλες. Η επιγραφή είναι μια καταγραφή (αρχείο) της σπουδαιότητας της ιεραρχικής σειράς ιερέων που πραγματοποιήθηκε στο Κάνωπο, στην Αίγυπτο το 238 π.Χ. Το διάταγμα τίμησε τον Φαραώ Πτολεμαίο Γ' τον Ευεργέτη, τη σύζυγό του βασίλισσα Βερενίκη και την πριγκίπισσα Βερενίκη.

Αντίγραφα του διατάγματος

Το 1866 , ο Karl Richard Lepsius ανακάλυψε στο Tanis το πρώτο αντίγραφο του παρόντος διατάγματος ( το αντίγραφο ήταν αρχικά γνωστό ως «Στήλη του Σαν» ). Ένα ακόμη αντίγραφο βρέθηκε το 1881 από τον Gaston Maspero στο Κομ-ελ-Χισν στο δυτικό Δέλτα του Νείλου. Αργότερα βρέθηκαν και κάποια άλλα αποσπασματικά αντίγραφα. Τον Μάρτιο του 2004, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα ακόμη καλά διατηρημένο αντίγραφο του διατάγματος, κατά την ανασκαφή στο Bubastis, στα πλαίσια του γερμανο-αιγυπτιακού πρότζεκτ «Tell BastaProject».

Το Κανώπειο Διάταγμα

Σημασία για την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών

Αυτή είναι η πρώτη της σειράς των δίγλωσσων επιγραφών της σειράς «Στηλών της Ροζέτας» (Rosetta Stone Series), που είναι επίσης γνωστή ως «Πτολεμαϊκά Διατάγματα» . Υπάρχουν τρία τέτοια διατάγματα, υπάρχει επίσης το διάταγμα της Μέμφιδας, για τον Πτολεμαίο Δ ', και το τρίτο διάταγμα, η τελευταία στήλη που βρέθηκε , είναι το «Διάταγμα της Μέμφιδας» ή στήλη της Ροζέτας, που έχει αφιερωθεί στον Πτολεμαίο τον Ε', το 196 π.Χ. Η Κανώπεια στήλη έχει αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών καθώς διαθέτει χαραγμένο μεγαλύτερο αριθμό από διαφορετικά ιερογλυφικά σε σχέση με την στήλη της Ροζέτας. 

Περιεχόμενο της επιγραφής

Η επιγραφή αγγίζει θέματα όπως οι στρατιωτικές εκστρατείες, η αντιμετώπιση του λιμού, η Αιγυπτιακή θρησκεία και η οργάνωση της κυβέρνησης στην πτολεμαϊκή Αίγυπτο. Αναφέρει δωρεές του βασιλιά στους ναούς, την υποστήριξή του για την λατρεία του Apis και του Mnevis, που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στον μακεδονικό και αιγυπτιακό κόσμο, και την επιστροφή των θείων αγαλμάτων που είχαν μεταφερθεί από τον Καμβύση. Εκθειάζει την επιτυχία του βασιλιά στην καταστολή των εξεγέρσεων των ιθαγενών Αιγυπτίων, ενέργειες που αναφέρονται ως «διατήρηση της ειρήνης». Θυμίζει στον αναγνώστη ότι κατά τη διάρκεια ενός έτους πλημμύρας, η κυβέρνηση είχε μειώσει τους φόρους και είχε εισαγάγει σιτηρά από το εξωτερικό. Εγκαινιάζει το πιο ακριβές ηλιακό ημερολόγιο στον γνωστό αρχαίο κόσμο, με 365 ¼ ημέρες ανά χρόνο. Ανακηρύσσει την θανούσα πριγκίπισσα Βερενίκη ως θεά και δημιουργεί λατρεία για αυτήν, με γυναικείες και ανδρικές τελετές και ειδικούς «άρτους». Τέλος, διατάσσει να χαραχθεί το Διάταγμα σε στήλη ή χαλκό τόσο στα ιερογλυφικά όσο και στα ελληνικά, καθώς και να εκθέτονται οι στήλες δημόσια στους ναούς.

Ο Πτολεμαίος και η Βερενίκη ως Αιγύπτιοι Φαραώ, θεοί, σύζυγοι και... αδελφοί. 

Ημερολογιακή μεταρρύθμιση

Το παραδοσιακό αιγυπτιακό ημερολόγιο είχε 365 ημέρες: δώδεκα μήνες με τριάντα ημέρες ο κάθε ένας και επιπλέον πέντε επιπρόσθετες ημέρες. Σύμφωνα με τη μεταρρύθμιση, οι πενθήμερες τελετές της «Εναρξης της Χρονιάς» θα πρέπει να περιλαμβάνουν και μία επιπρόσθετη 6η μέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Η εξήγηση που δόθηκε ήταν η άνοδος του Sothis προκαταβολικά σε άλλη ημέρα κάθε 4 χρόνια, έτσι ώστε συνδέοντας την αρχή του έτους στην ηλιακή ανατολή του Σείριου να παραμένει το ημερολόγιο συγχρονισμένο με τις εποχές. Αυτή η πτολεμαϊκή ημερολογιακή μεταρρύθμιση απέτυχε, αλλά τελικά εφαρμόστηκε επίσημα στην Αίγυπτο από τον Αύγουστο το 26/25 π.Χ. Σήμερα ονομάζεται Αλεξανδρινό ημερολόγιο, με μια έκτη επιπρόσθετη ημέρα που προστέθηκε για πρώτη φορά στις 29 Αυγούστου 22 π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρας είχε προηγουμένως εφαρμόσει στη Ρώμη ένα ημερολόγιο 365 ¼ ημερών τον χρόνο το 45 π.Χ. ως μέρος του Ιουλιανού ημερολογίου.

Η πόλη του Ηρακλείου

Το διάταγμα του Κανώπου πιστοποιεί την ύπαρξη της αρχαίας πόλης του Ηρακλείου , η οποία βρίσκεται τώρα βυθισμένη, και έχει πρόσφατα ανασκαφεί . Το διάταγμα ενημέρωνε, στην ελληνική εκδοχή του, ότι μια σύνοδος ιερέων πραγματοποιήθηκε στην πόλη του Ηρακλείου κατά την βασιλεία του Πτολεμαίου Ι.

από την Νότα Χρυσίνα
Διαβάστε επίσης για τον Πτολεμαίο Γ' τον Ευεργέτη