Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/Καραγιώργης_Πέτροβιτς
Ο Τζόρτζε "Καραγιόργεβιτς" (Καραγιώργης) Πέτροβιτς (σερβικά : Ђорђе Петровић - Карађорђе) (Βίσεβατς, 16 Νοέμβρη 1762 -Ραντοβάνσκι 26 Ιουλίου 1817), ήταν ο ηγέτης της Πρώτης Σερβικής επανάστασης, ήταν ο πρώτος κληρονομικός ηγέτης, Οσποδάρος, της Σερβίας ιδρυτής της δυναστείας Καραγιώργη.
Ο Καραγιώργης καταγόταν από φτωχή οικογένεια από τη φυλή Vasojevići με καταγωγή το σημερινό Μαυροβούνιο όπου μετά τον Αυστρο-τουρκικό πόλεμο του 1737-1739 μετοίκησε στην Σερβία. Ο Πατέρας του λόγω του ότι ήταν πολύ φτωχός και δεν μπορούσε να πληρώσει τους φόρους μετακινούνταν συνεχώς στα όρια της Σερβίας.
Πατέρας του ήταν ο Πέτρος Γιοβάνοβιτς, στον οποίο οφείλει και το όνομα Πέτροβιτς (ο γιος του Πέτρου), μητέρα του ήταν η Μαρίτσα Ζίβκοβιτς κι είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Παντρεύτηκε το 1785 ή 1786 την Γέλενα Γιοβάνοβιτς και μαζί της απέκτησε τον Αλέξα και τον Αλέξανδρο. Επειδή η οικογένεια της γυναίκας του δεν τον ήθελε επειδή αυτοί ήταν πλούσιοι αυτός άγνωστος και φτωχός την έκλεψε.
Το παρωνύμιο Καραγιώργης το απέκτησε από τους Οθωμανούς που τον αποκαλούσαν "Καρά" δηλαδή "μαύρο" λόγω του φόβου που τους ενέπνεε.
Λόγω του ότι κατηγορήθηκε ότι σκότωσε έναν Οθωμανό μετά τον γάμο έφυγε για το Σρεμ που τότε ανήκε στην Αυστροουγγαρία.
Κατά την παραμονή του στην Αυστροουγγαρία πήρε μέρος στον πόλεμο με τους Οθωμανούς τιμήθηκε με μετάλλιο τιμής και προαγωγή. Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε με την οικογένεια του στην Σερβία κι εγκαταστάθηκε στην Τόπολα.
Ο Καραγιώργης γλίτωσε της σφαγής των Κνέζων το 1804 όπου ήταν ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούνταν επικίνδυνοι από τους γενίτσαρους. Σε συνέλευση των Σέρβων που έγινε στο Ορασάκ, πιθανότατα στις 15 Φεβρουάριου 1804, ο Καραγιώργης εκλέχτηκε αρχηγός της εξέγερσης που μόλις ξεκίνησε.
Πήρε μέρος σε πολλές μάχες αντιμετωπίζοντας συνήθως πολυάριθμους Οθωμανούς, όπως στο Νόβι Παζάρ, στο Μισάρ κι αλλού. Το 1804 έδιωξε τους γενίτσαρους από την Σερβία αλλά εμπόδισε και τον νέο πασά που διόρισε η υψηλή πύλη να εισέλθει σε αυτή. Δημιούργησε λαϊκή συνέλευση και κρατικές επιτροπές. Τον Μάρτιο του 1805 διορίστηκε επίσημα στρατιωτικός ηγέτης της Σερβίας , ο αυτοαποκαλούμενος Βόζντ (vođa). Το 1806 απελευθέρωσε το Βελιγράδι το 1807 το Ούζιτσε και το Σάμπατς. Το 1809 ηττήθηκε στο Νις για πρώτη φορά από τον Οθωμανικό στρατό.
Από το 1811 έως το 1813 ήταν πρόεδρος του Σερβικού σοβιέτ δηλαδή πρωθυπουργός ο τέταρτος στην σειρά. Το 1813 διαβλέποντας την αποτυχία της επανάστασης διέφυγε στην Αυστροουγγαρία αλλά το 1816 έρχεται σε επαφή με Έλληνες επαναστάτες, μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, κι επιστρέφει στην Σερβία. Ήρθε σε επαφή και συνεργάστηκε με τον Μίλος Ομπρένοβιτς. Είχε συνάψει φιλία με τον Γεωργάκη Ολύμπιο ο οποίος είχε προστρέξει σε βοήθεια του με στρατιωτικό σώμα.
Δολοφονήθηκε από τους άντρες του Μίλος Ομπρέντοβιτς το βράδυ της 25ης προς 26ης Ιουλίου 1817 στο χωριό Ραντοβάνσκι στην Βέλικα Πλάνα ενώ επέστρεφε στην Σερβία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου